سردار بوکان، فاصله چندانی با رقم‌زدن یک شگفتی بزرگ در جام‌حذفی نداشت. تیم دسته‌دومی فوتبال ایران تا حوالی دقیقه ۷۰ در زمین سایپا از حریف لیگ برتری‌اش جلو بود اما مسابقه در وقت‌ قانونی با نتیجه تساوی به پایان رسید. شاگردان پیروز قربانی تا آخرین ثانیه‌های وقت‌های اضافه، در انتظار ضربات پنالتی بودند اما تیم میزبان سرانجام اجازه نداد بازی بیشتر از ۱۲۰دقیقه طول بکشد. جام حذفی برای سردار بوکان، خیلی زود به پایان رسید اما آنها بعد از نبرد با سایپا شباهتی به یک تیم «بازنده» نداشتند. نمایش دلچسب مهره‌های تیم، پوشش بومی سرپرست و البته رفتار هواداران باشگاه سردار بوکان، به‌مراتب بیشتر از برنده این دوئل مورد توجه قرار گرفتند. هواداران سردار درحالی‌که با پنالتی دقیقه۱۲۰ طعم شکست را چشیده بودند، به جای اعتراض به عملکرد داور و از جا درآوردن صندلی‌ها، سرگرم جمع‌آوری زباله‌های ورزشگاه شدند و تصویری را از خودشان به جا گذاشتند که پیش از این، به‌ندرت در انتهای یک بازی حساس حذفی در فوتبال ایران دیده شده بود.
سردار بوکان در سطح سوم فوتبال ایران، با استقبال فوق‌العاده تماشاگرانش از همه دیدارهای خانگی شناخته می‌شود. بازی در ورزشگاه اختصاصی این تیم برای هر حریفی دردسرساز به‌نظر می‌رسد. در جریان همه میزبانی‌های این باشگاه، درصد زیادی از مردم شهر بوکان روی سکوها حاضر می‌شوند و به حمایت از این تیم می‌پردازند. حیات باشگاه‌های فوتبال عموما به پول و امکانات وابسته است اما آنچه سردار را به یک باشگاه خاص تبدیل می‌کند، حضور جدی هوادارها در متن همه ماجراهای مربوط به این تیم است. سردار هویتش‌ را از مردم بوکان گرفته و بدون آنها، زنده نخواهد ماند. مشکلات شدید مالی و البته مسائل مربوط به شمال‌غربی ایران، روند پیشرفت این تیم را کند کرده‌اند اما حقیقت آن است که بوکانی‌ها برای ابراز علاقه به باشگاه محبوب‌‌شان، نیازی به صعود به لیگ برتر ندارند. با وجود این، آنها در فصل جدید با پیروز قربانی، دورخیز دوباره‌ای برای لیگ‌یکی‌شدن را پشت سر خواهند گذاشت.
فوتبال با شور و اشتیاق تماشاگرها جذاب‌تر است و سردار بوکان، به میزبانی در استادیوم‌های سرشار از جمعیت عادت دارد. در این سال‌ها تیم‌های دیگری نیز با این ویژگی در فوتبال ایران دیده شده‌اند. فصل گذشته در جام حذفی، بادران تماشاگران بسیار زیادی را به ورزشگاه آزادی کشاند. گهر زاگرس در تنها فصل حضور در سطح اول فوتبال ایران، از حمایت حیرت‌انگیز مردم برخوردار بود؛ جماعتی که پس از لغو یک‌روزه بازی این تیم، دست به‌دست هم دادند تا در یکی از به‌یاد‌ماندنی‌ترین نماهای تاریخ لیگ برتر، در کنار هم شرایط را برای میزبانی تیم‌شان فراهم کنند. شاهین بوشهر در دوران لیگ برتری‌شدن، همه اهالی فوتبال در ایران را به وجد آورده بود.
جو ورزشگاه خانگی شاهین استثنایی به‌نظر می‌رسید؛ درست مثل اتمسفر خانگی ورزشگاه شیرین‌فراز کرمانشاه بعد از صعود فراموش‌‌نشدنی به لیگ برتر. از جمع تیم‌های کوچک اما پرطرفداری که نبض یک شهر به نبردهای‌شان وابسته است، سپیدرود رشت و نساجی قائمشهر حالا در بالاترین سطح رقابت می‌کنند. سرنوشت چنین تیم‌هایی در طول تاریخ اما چندان امیدوارکننده نبوده است، چرا‌که هوادارها تنها ثروت آنها به شمار می‌روند و در فوتبال مدرن، خالی ماندن حساب‌های بانکی مجال زندگی را از هر تیم فوتبالی دریغ می‌کند./ همشهری ورزشی